Chodnik odzyskany, chodnik stracony, czyli święte status quo obronione

Przed tygodniem nastąpiła pewna ciekawa i dość symptomatyczna zmiana w organizacji parkowania samochodów obok naszego biura.

Ku naszemu dużemu zdziwieniu, wraz z zainstalowaniem krzesła Kantora na skwerku przy Grodzkiej, ustawiono słupki uniemożliwiające parkowanie aut na odcinku ulicy Łaziennej, od Grodzkiej do Rzeźniczej - tym samym odzyskując ten chodnik dla pieszych:

Wcześniej chodnik służył tu jako darmowy parking, a jak darmowy, to wiadomo - każdy chciał skorzystać. Choćby tylko dwoma kołami. Choćby za cenę zablokowania przejścia pieszym (bardzo częsty obrazek):

Pozytywne zaskoczenie nie trwało jednak zbyt długo - po kilku krokach dalej, zauważliśmy kolejną zmianę - tym razem chodnik został legalnie, z błogosławieństwem urzędników zabrany pieszym i oddany we władanie parkujących samochodów. Chodzi o chodnik na Łaziennej, od Rzeźniczej do Kiełbaśniczej:

Choć uprzednio chodnik był permanentnie, nielegalnie zastawiony autami, to znak zakazu parkowania zmuszał czasami straż miejską do działania, a miasto miało całkiem niezły zarobek:

Po zmianie kierowcy wreszcie mogą legalnie parkować na tym chodniku. A urzędnicy spać spokojnie: tak pieczołowicie chołubione status quo zostało po raz kolejny dochowane. A piesi, jak musieli przeciskać się po wąziutkim, wyboistym chodniczku, tak dalej muszą...:

Status quo, to credo polityki transportowej miasta. Jak coś zabieramy, to gdzieś musimy oddać. Jak kiedyś tłumaczył nam zupełnie na poważnie pewien prominentny kacyk miejski - jest to polityka zrównoważonego rozwoju; jak dajemy coś pieszym, to musimy też dać coś kierowcom, równowaga musi być zachowana...

Status quo rządzi w polityce transportowej, a to jest jeden z jej wielu objawów - za wszelką cenę zachować proporcje (= dawny komfort). Ba! Na Łaziennej udało się nawet więcej - w ogólnym rozrachunku przybyło bowiem miejsc parkingowych (wystarczy zmierzyć oba chodniki).

Radek Lesisz