Najszybszy w mieście? Kurier rowerowy (21-10-2009) studente.pl

W jaki sposób duże firmy przekazują wzajemnie niezbędne dokumenty w dużych, miejskich aglomeracjach? Podczas godzin szczytu poczta działa zbyt wolno, zaś wysyłanie własnego pracownika mija się z celem, powróci po kilku godzinach stania w korku. Problem ten rozwiązano już dawno na zachodzie, kurier rowerowy przejedzie pomiędzy samochodami stojącymi na zatkanych ulicach, co oszczędzi drogocenny czas.

Przesyłka wysłana z centrum na obrzeża miasta dojdzie tam w czasie nawet krótszym od pół godziny. W ten sposób narodził się zawód kuriera rowerowego rozwijając się dzięki miejskiemu paraliżowi komunikacyjnemu. Ponieważ kurier rowerowy jest tańszy i szybciej porusza się w miejskim ścisku, dlatego także w Polsce zyskuje popularność.

Paweł Puławski, w środowisku jest znany jako Piko, w branży działa już od kilku lat. Obecnie prowadzi firmę Wrocławscy Kurierzy Rowerowi założoną z trójką znajomych. Wcześniej mieli oddzielne jednoosobowe firmy, jako samotni strzelcy zdobywając zamówienia poprzez podpisywanie umów z każdą nową firmą.

- Do komunikacji z dyspozytorem używamy komórek, gdy dostarczę przesyłkę puszczam strzałkę dzięki temu wiadomo gdzie w danej chwili jestem, są też firmy które korzystają z komunikacji radiowej, każdy kurier wozi ze sobą krótkofalówkę – opowiada Piko. - Używamy też wodoodpornych toreb kurierskich 84bags, które są bardzo pakowne, projektuje je nasz kolega Ostry bazując na naszym doświadczeniu, są więc wykonane dokładnie na nasze potrzeby – dodaje.

Najważniejszym sprzętem jest rower, ostre, koło czyli rower maksymalnie uproszczony posiada tylko jeden bieg- jedna zębatka na korbie, jeden tryb na tylnej piaście, tylne koło jest złączone na sztywno z korbą za pomocą łańcucha. W rezultacie, gdy obraca się koło, ma to bezpośrednie przełożenie na obrót pedałów, nie jest możliwa jazda bez pedałowania, ale można jechać do tyłu albo wykonać stójkę bez podparcia nogą. Ostre koło jest znacząco lżejsze niż rower z przełożeniami podobnej klasy, wszystko dzięki nieobecności tylnego hamulca, przerzutek, manetek, kilkunastu zębatek, linek, pancerzy, wolnobiegu itd. Piko: - Używamy go, ze względu na jego lekkość i niezawodność. Im mniej części tym mniej rzeczy może się zepsuć. Liczy się też względnie niski koszt, przez co jest mniej narażony na kradzież.

Czy praca kuriera narażonego na rożne warunki atmosferyczne odbija się na zdrowiu? - Codzienna jazda wzmacnia organizm, jeżdżę przez okrągły rok deszcz czy śnieg, nie pamiętam kiedy ostatnio chorowałem – wyjaśnia Paweł.

Wrocławscy kurierzy szkolili kolegów z Etiopii

Jak wyglądają relacje kurierów z kierowcami samochodów? - Kiedyś bardzo mnie wkurzały niektóre zachowania kierowców – mówi Piko. - Teraz już się tym nie przejmuje szkoda nerwów, w miastach rzadko jest taka infrastruktura, która zadowoli każdego. Kierowcy i tak zachowują się lepiej niż kiedyś często bywa ze ustępują nam miejsca w korku umożliwiając szybki przejazd. Reakcje jednak bywają różne reagują też złością, gdy oni muszą stać w korku a rowerzysta ich wyprzedza – opowiada. Piko wspomina też bardziej ostre sytuacje: - Kiedyś kierowca wymusił pierwszeństwo spychając mnie do wykopu na remontowanym skrzyżowaniu, dogoniłem go i zwróciłem uwagę. Wtedy on sięgnął pod siedzenie i wyciągnął pistolet celując do mnie. Potem się zreflektował że przesadził i szybko odjechał.

Kurierów nie omijają także wypadki. - Na drodze staram się jechać ostrożnie, chociaż nie wszystko da się przewidzieć. Miałem kilka wypadków. Pani która pomyliła hamulec z gazem połamała mi ramę, a pan wyjeżdżający z parkingu sprawił ze przez kilka tygodni miałem rękę w gipsie – wspomina Piko.

Doświadczenie Pawła zostało doceniona przez organizacje eFTe, PIKO szkolił kurierów w Projekcie Kurierzy rowerowi Addis Abeba – Etiopia polegającym na pomocy w założeniu spółdzielni socjalnej zajmującej się dostarczaniem przesyłek kurierskich dla stolicy Etiopii. Według szacunków miasto liczy 5 mln mieszkańców, liczba samochodów rośnie jak szalona (a wraz z nią korki na ulicach), a ponad połowa młodych ludzi nie może znaleźć pracy. W tej sytuacji kurier na rowerze to idealne rozwiązanie komunikacyjne i szansa na wyrwanie z nędzy uczestnikom projektu.

Bycie kurierem to nie tylko praca, organizowane są specjalne wyścigi, podczas których spotykają się starzy znajomi z różnych miast. Są to tzw. alleycaty (z ang. kot uliczny), czyli wyścigi na orientację w ruchu ulicznym, które odwzorowują prace kuriera. W jak najszybszym czasie trzeba wykonać określone zadania docierając do punktów rozmieszczonych w mieście, pozwala też amatorom wkręcić się w atmosferę pracy ciągłego wyścigu z czasem upływającym do doręczenia przesyłki. Pierwszy raz nazwę alleycat dla tego typu wyścigów użyto w Toronto w 1986 roku, obecnie co roku organizowane są mistrzostwa polski czyli Polish Cycle Messenger Chamiponships oraz mistrzostwa międzynarodowe. Są też inne konkurencje, wykorzystujące możliwości ostrego koła, skidy - czyli hamowania na zblokowanym kole (liczy się przejechana odległość), czy też stójki - umiejętność stania na rowerze w miejscu, bez zdejmowana nóg z pedałów, przydatne podczas oczekiwania na zielone światło – pozwala ruszyć z miejsca praktycznie natychmiast. Kiedyś na Mistrzostwach Świata konkurencję stójki wygrała kurierka, która siedząc na rowerze ściągnęła z siebie koszulkę i spódnicę...


Mirosław Zimon
http://studente.pl/artykuly/10903/Najszybszy-w-miescie-Kurier-rowerowy/