[TRASA] Wojnowice – jeziorko – Lutynia (30 km)

Wojnowice – jeziorko – Lutynia (30 km)

• O trasie: dla kogo
• Nawierzchnia - jaki rower?
• Opis przebiegu trasy
• Przydatne odnośniki

O trasie: dla kogo

Trasa pomyślana została przede wszystkim jako propozycja dla osób mniej zaprawionych w pedałowaniu, chcących spędzić dzień w sposób aktywny, poznać najbliższe (zachodnie) okolice Wrocławia i zarazem wykorzystać uroki natury, na przykład kąpiąc się w leśnym jeziorku.

Z uwagi na relatywnie małą odległość - 30 kilometrów, oraz niewielkie trudności wynikające z nawierzchni czy ukształtowania terenu, trasa może zostać pokonana nawet przez osoby o mniejszej sprawności fizycznej, czy też na mniej dostosowanym sprzęcie. To, co może stanowić tutaj problem (na przykład dla młodszych rowerzystów) to konieczność poruszania się po jezdni na długich odcinkach. Tutaj należy zachować szczególną ostrożność, zwłaszcza w rejonie zakrętów, gdzie widoczność jest ograniczona.

Na przejechanie trasy warto zarezerwować cały dzień, zwłaszcza gdy dopisuje pogoda – kąpiel w jeziorku, czy biwakowanie przy zamku w Wojnowicach może naprawdę wypełnić dużo czasu.

Nawierzchnia - jaki rower?

Trasa w większości bieży drogami utwardzonymi. Tam gdzie konieczne było przeprowadzenie rowerzysty leśnymi i polnymi duktami, wybrano najbardziej komfortowe z możliwych, co jednak nie oznacza, że nie napotkamy żadnych trudności; na przykład w lesie z jeziorkiem trzeba pokonać ok. 100 m piachu. To jednak nie powinno zniechęcić posiadaczy „nie-górali” – cała trasa jest do pokonania nawet na rowerze miejskim z przerzutkami, choć najbardziej odpowiednim jest tu rower trekkingowy.

Przebieg trasy

Trasa rozpoczyna się na stacji PKP w Leśnicy, z uwagi na dość sporą odległość zachodnich rubieży Wrocławia od jego centrum (13 km). Dlatego też proponujemy dojechanie tutaj pociągiem (linia na Legnicę), bądź też dowiezienie roweru w tramwaju (linie 10 i 22) lub w autobusie (linie 409 i 403), na co zezwala regulamin MPK pod warunkiem zgody motorniczego. (Z pętli tramwajowej najlepiej pojechać prosto ulicą Płońskiego ok. 350 m, do skrzyżowania z ul. Trzmielowicką, i tam skręcić w prawo).

Ślady GPS do pobrania:

Pokaż Leśnica - Wojnowice - jeziorko - Lutynia - Leśnica na większej mapie

• [0,0 km] PKP Wrocław Leśnica, jedziemy w lewo ul. Rubczaka
• [0,16 km] skręt lekko w prawo, w ul. Trzmielowicką (ostro w prawo to ul. Płońskiego)
• [0,33 km] przecinamy (sygnalizacja) ul. Średzką na wprost, kierując się w ul. Dolnobrzeską
• [0,44 km] skręt w lewo, ul. Pawła Eluarda do końca
• [1,29 km] skręt w lewo, ul. Krępicką do końca
• [1,49 km] skręt w prawo, ul. Mokrzańską do końca
• [1,93 km] skręt w lewo, w ul. Dolnobrzeską

Tutaj wjeżdżamy na drogę biegnącą w znacznej części przez Las Mokrzański. Jest ona wąska i zacieniona drzewami, a kierowcy potrafią tu „docisnąć gazu” – należy zatem uważać.

Las Mokrzański jest największym kompleksem leśnym w granicach Wrocławia. W zachodniej jego części zlokalizowany jest najwyżej położony punkt miasta - 148 m n.p.m
Las znajduje się na północno-zachodnim skraju miasta - na północ od Leśnicy, na obszarze osiedli Mokra i Marszowice, a także w niewielkiej części na terenach pozamiejskich. Przepływa przez niego Łękawica i kilka mniejszych strumieni. Na terenie lasu znajduje się wzgórze Twaróg (129 m n.p.m). oraz leżąca już poza granicami miasta Góra Wilkszyńska (135 m n.p.m.). Można także obejrzeć ruiny restauracji "Leśny Zameczek", która służyła gościom w latach 1900-1945. W lesie przeważa dąb szypułkowy, a w wilgotniejszych miejsca olsza czarna. Oprócz tego napotkamy: sosny, świerki, buki, jawory, jesiony i topole.  Przez Las Mokrzański przebiega turystyczny szlak pieszy (zielony) i rowerowy (niebieski), biegnący z Leśnicy przez ul. Marszowicką, a dalej prowadzący do Środy Śląskiej.

• [4,15 km] Mokra

Jadą ulicą Dolnobrzeską, dawną Dyhernfurther Str. (Dyhernfurth to dziś Brzeg Dolny) mijamy leżącą na zachodniej granicy Wrocławia wioskę Mokra (początkowo zwaną Mokre, a za Niemca – Muckerau), która aż do 1973 leżała w powiecie średzkim. Na terenie osiedla znajduje się średniowieczne grodzisko datowane na XIII- XIV wiek (dojście od ul. Chobieńskiej, przy leśniczówce).

• [7,8 km] Brzezina, skręt w lewo
• [7,89 km] kościół i pałac w Brzezinie

Po prawej stronie mijamy kościół p.w. Matki Boskiej Różańcowej, który jest przykładem wiejskiego budownictwa sakralnego. Wzmiankowany już w 1335 roku. We wnętrzu zachowany późnogotycki rzeźbiony tryptyk ołta¬rzowy z XV wieczną rzeźbą Madonny z Dzieciątkiem oraz zespół całopostaciowych płyt nagrobnych z lat 1540 – 1592, przedstawiających zmarłych członków rodów von Czettritz, von Haunold. Zachowały się także malowane renesansowe stalle i ławki z początku XVII wieku oraz drewniana polichromowana chrzcielnica i piaskowcowe sakramentarium z tego samego okresu.

Za kościołem, na górce znajduje się otoczony parkiem barokowy pałac. W tym miejscu też już przypuszczalnie w XVI wieku istniał zamek na wodzie, którego relikty zachowały się do dziś w części południowej, z czytelnymi fragmentami fos.

• [8,76 km] skrzyżowanie, jedziemy prosto, wkrótce kończy się asfalt i jedziemy w kierunku lasu
• [9,49 km] na rozwidleniu przed lasem skręcamy w lewo, jedziemy brzegiem lasu
• [10,1 km] skręcamy w lewo, ciągle brzegiem lasu
• [10,36 km] skręcamy w prawo, skąd droga prowadzi w las, lekko opadając
• [10,89 km] na rozwidleniu w lesie skręcamy w prawo, za chwilę średnio stromy zjazd w dół
• [11,45 km] wjeżdżamy na teren zamku
• [11,6 km] zamek na wodzie w Wojnowicach

Gotycko-renesansowy nawodny Zamek Wojnowice oddalony ok. 25 km od centrum Wrocławia, zlokalizowany jest w najniższym punkcie okolicy, wśród mokradeł i lasów. Otoczony fosą, pełnił kiedyś funkcje obronne. Obecnie wraz z otaczającym go parkiem jest atrakcją turystyczną. W latach 1513-1570 dawny rycerski zameczek obronny przekształcono w renesansową siedzibę mieszkalną. Okres powojenny nie był łaskawy dla obiektu. Pozbawiony właściciela, skazany został na zagładę. Dopiero w latach 60-tych Wrocławski Oddział Stowarzyszenia Historyków Sztuki, przy wsparciu Zarządu Głównego, zaopiekował się zamkiem i podjął dzieło restauracji. Obecnie administrowany jest bezpośrednio przez SHS Zespół Zamkowo-Parkowy Kontynuuje on funkcję domu pracy twórczej, musi zarazem sprostać dużemu zainteresowaniu turystów. W zamku od lat działa galeria sztuki „Prezentacje”. Dzięki bazie hotelowo-gastronomicznej organizowane są plenery i warsztaty artystyczne, liczne szkolenia i konferencje. Podwoje zamku są otwarte dla wszystkich, którym bliskie jest piękno architektury i krajobrazu.

• [11,78 km] wyjeżdżając z zamku skręcamy w lewo

Stąd droga prowadzi nas lekko pod górkę, a następnie czeka nas długi zjazd do Mrozowa. Trzymamy się cały czas drogi głównej.

• [13,19 km] na skrzyżowaniu jedziemy prosto

Będąc jednak w Mrozowie, warto zboczyć na chwilę ze szlaku, aby oglądnąć pobliski pałac oraz kościół. Należy tu skręcić w lewo i po 50 metrach ponownie w lewo. Obiekty są przed nami, na łuku drogi. Aby wrócić na szlak, cofamy się ul. Piastowską do skrzyżowania z ul. Szkolną.
 
Pałac wzmiankowany w XVIII wieku, przebudowany w końcu XIX wieku. Po neogotyckiej przebudowie ok.1860 roku pałac nabrał cech wiejskiej rezydencji z elementami architektury obronnej, potraktowanej jako pozbawiony swych pierwotnych funkcji historyczny kostium. Są to wieże, zwieńczenia krenelażami oraz blanki zwieńczające koronę murów i trójarkadową otwartą na gazon przed pałacem loggię. Obecnie pełni rolę domu opiekuńczo leczniczego prowadzonego przez siostry Albertynki.

Kościół Matki Boskiej Zwycięskiej, wzmiankowany w 1353 roku, budowla obecna wzniesiona w około 1686 roku, restaurowana w XIX wieku. Obiekt jednonawowy z wieżą od zachodu, z prostokątnym prezbiterium nakrytym sklepieniem kolebkowym z lunetami. Wyposażenie kościoła pochodzi głównie z XVIII wieku, z czasów XVII wiecznej przebudowy pochodzi drewniana polichromowana ambona i chrzcielnica z końca XVII wieku.

• [13,36 km] przecinamy główną ulicę (Piastowską) i jedziemy prosto
• [13,47 km] skręcamy w prawo w ul. Szkolną
• [13,84 km] skręt w lewo w ul. Tunelową
• [14,21 km] przejeżdżamy tunelem pod torami

Przez las jedziemy cały czas drogą o nawierzchni, która kiedyś była asfaltowa...

• [15,62 km] mijamy uprawy leśne i leśniczówkę po lewej
• [15,92 km] dojeżdżamy na leśny parking

Na parkingu zaczyna swój bieg ścieżka dydaktyczna...
 
... a za parkingiem znajduje się jeziorko. Akwen ten widnieje tylko na nielicznych mapach, stąd o jego istnieniu wiedzą głównie miejscowi, którzy korzystają z akwenu kąpiąc się w nim i łowiąc ryby (wędkowanie jest formalnie zabronione). Woda, choć czasami mętna, nadaje się do kąpieli (zbiornik zasilany jest pobliskimi strumykami spływającymi z okolicznych pól). W gorące dni robi się tu czasami dość tłoczno, zwłaszcza na „plaży”.

• [16,11 km] wracamy na drogę główną i na rozwidleniu za jeziorkiem skręcamy w drugą ścieżkę w lewo. Droga pnie się lekko w górę i tu musimy niestety przebyć około 100 metrów po piachu

• [16,52 km] na rozwidleniu dróg leśnych jedziemy cały czas prosto: lasem, a następnie na skraj lasu
• [18,12 km] przecinamy drogę krajową DK 94

Uwaga: droga jest bardzo ruchliwa, a auta jadą bardzo szybko. Należy odczekać czasami sporo czasu nim będzie wolna droga do przekroczenia jezdni. Po drugiej stronie jedziemy prosto bitą drogą. Jesteśmy we Wróblewicach.

• [18,32 km] skręcamy w lewo w ul. Stawową, po prawej ferma drobiu, o czym przypomina zapach
• [18,83 km] skręt w prawo w ul. Lutyńską, główną drogę prowadzącą ....do Lutyni. Wzdłuż prostej, długiej drogi po lewej stronie ciągną się sady owocowe.
• [21,15 km] wjeżdżamy do Lutyni i skręcamy w lewo, w ul. Kościuszki

To tu, 5 grudnia 1757 rozegrała się bitwa pod Lutynią (niem. Leuthen) jedno z decydujących pruskich zwycięstw wojny siedmioletniej, które zadecydowały, iż Śląsk pozostał pod kontrolą Fryderyka II.

Lutynia (niem. Leuthen) - pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą (pomimo jej niewątpliwie XII – wiecznej metryki) dopiero z XIV stulecia. Etymologia jej nazwy wywodzi się od słowiańskiego rdzenia ljut, oznaczającego „bagienny”.

Wieś posiada charakterystyczny widok dwóch wież kościelnych, które dominują na równinnym krajobrazem. Ich istnienie jest efektem dawanego dużego zróżnicowania religijnego Śląska. Starszy gotycki kościół p.w. św. Józefa Oblubieńca (katolicki) pochodzi z XIV wieku. Odegrał on w historii dużą rolę jako warownia podczas bitwy pod Lutynią. Drugi kościół zbudowany w stylu neoromańskim w XIX wieku dawniej służył ewangelikom. Obecnie pełni funkcję kościoła pomocniczego p.w. Matki Bożej Częstochowskiej.

We wsi poprowadzona została ścieżka dydaktyczno – przyrodnicza w Lutyni, której trasa obejmuje 10 stanowisk, m.in. wspomniane wyżej kościoły, krzyż pokutny, wiatrak koźlak, cokół pomnika muzeum bitwy pod Lutynią, czy budynek dawnego muzeum.

• [21,98 km] na rozwidleniu w prawo

Na rozwidleniu ulic Kościuszki i Leśnej stoi krzyż pokutny.

• [22,19 km] na rozwidleniu w kształcie Y wybieramy polną ścieżkę na lewo

Polna droga wchodzi w las, a następnie skręca w prawo i biegnie na grobli.

• [25, 24 km] dojeżdżamy do asfaltowej ulicy i skręcamy w lewo, w ul. Gromadzką

Po naszej prawej stronie rozciąga się las, pośród którego wije się rzeka Bystrzyca.

Znajdujemy się na terenie Parku Krajobrazowego Doliny Bystrzycy. Utworzony on został w 1998 roku i obejmuje obszar o powierzchni 8570 ha. Zasadniczym chronionym elementem w Dolinie Bystrzycy jest rzeka Bystrzyca, obszar starorzecza i występujące tu lasy łęgowe dębowo-wiązowo-jesionowe oraz lasy grądowe (grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny). W parku na 160 stanowiskach napotkać można 18 gatunków roślin chronionych, w tym 10 podlegających ochronie całkowitej. Z królestwa zwierząt najliczniej reprezentowane są ptaki - ponad 100 gatunków, stosunkowo nieliczne (ze względu na niezbyt wielką powierzchnię obszarów leśnych - z reguły ich szerokość nie przekracza 1,5 - 2 km) gatunki ssaków, płazów, gadów i owadów - w tym także gatunki podlegające ochronie całkowitej, oraz, co naturalne - ryby.

• [26,54 km] w Ratyniu skręcamy w lewo, w ul. Szkolną
• [27 km] skręt w prawo w ul. Miodową (trzymamy się asfaltu)

Po prawej koszary stronie ciągną się zasieki z drutu kolczastego, który okala jednostkę wojskową.  Po lewej zaś zbudowano osiedle domów wielorodzinnych, które wybudowano dla powodzian poszkodowanych w 1997 roku.

• [28,03 km] skręcamy w lewo i zaraz w prawo, w ul. Klonową
• [28,32 km] skręt w prawo w ul. Serowarską

Na ulicy Serowarskiej znajduje się wiele okazałych, pięknych poniemieckich willi.

• [28,89 km] mijamy cmentarz po prawej i włączamy się w ul. Trzmielowicką, skręcając w lewo
• [29,02 km] przed torami możemy skręcić w prawo w brukowaną ulicę wzdłuż torów
• [29,17 km] stacja PKP Wrocław Leśnica. Meta.
   

Przydatne odnośniki

 § 12  Regulaminu MPK z dnia 19.06.2009:

"Przewóz rowerów w środkach komunikacji miejskiej może odbywać się wyjątkowo,  w uzasadnionych przypadkach, za zgodą kierującego pojazdem w  taki sposób, aby nie zagrażał bezpieczeństwu oraz nie mógł zabrudzić odzieży współpasażerów i elementów wyposażenia pojazdu."

Opracowanie i zdjęcia: Radek Lesisz, wrzesień 2009
Wykorzystywanie do celów komercyjnych tylko za zgodą autora